Een tijdje geleden las is De verloren kinderen van Diney Costeloe. Ik was meteen grote fan van haar schrijfstijl en van het mooie hartverscheurende verhaal dat zij in dit boek te vertellen had. Ik werd dan ook meteen benieuwd naar andere boeken van haar hand en daarom las ik vlak daarna ook het boek Het meisje zonder naam. Wist dit boek mij net zo te raken als haar voorgaande boek of viel het toch een beetje tegen?
Titel: Het meisje zonder naam
Auteur: Diney Costeloe
Uitgeverij: De Fontein
Genre: Roman, Historische fictie
Waardering: 3/5 sterren
1939. Lisa Becker is 13 als haar moeder een van de laatste felbegeerde plekken op een Kindertransport weet te bemachtigen. In Londen, alleen, de taal niet machtig, moet ze zich in een voor haar vreemde wereld redden. Dat lukt haar wonderwel, met de hulp van haar pleegouders en vrienden. Maar dan begint de Blitz. Lisa raakt bewusteloos als een bom vlakbij ontploft, en wanneer ze bijkomt in het ziekenhuis weet niemand wie ze is – zijzelf ook niet…
In 1939 komt Lisa Becker zonder haar ouders aan in Londen. Op de vlucht voor het regime van de Nazi’s en het geweld waar ze in Duitsland als Joods meisje mee te maken heeft. Ze wordt opgevangen in een liefdevol gezin bij haar pleegouders Naomi en Dan. Hoewel het eerst wat stroef gaat thuis en op school, vooral door de taal, weet Lisa haar draai te vinden in Engeland. Ze maakt vrienden en komt goed mee op school. Maar veilig is ze ook in Londen niet, wanneer de oorlog zich in de vorm van de Blitz ook naar Engeland verplaatst. In één van de vele bombardementen waar de stad mee te maken krijgt, raakt Lisa gewond. Ze raakt haar geheugen kwijt en niemand, inclusief zijzelf, weet wie ze is.
Net als het voorgaande boek van Diney Costeloe is ook in dit boek de schrijfstijl weer redelijk simpel. Hierdoor leest het boek heel fijn, maar het voelt soms ook wel een beetje kinderachtig aan. Daarbij is de verhaallijn ook niet heel ingewikkeld. De grote lijnen over de Tweede Wereldoorlog zijn bij iedereen wel bekend en daardoor is het boek gemakkelijk te volgen. Een wel wat onbekender aspect dat benoemd wordt door Costeloe is de evacuatie van kinderen uit Londen om ze weg te krijgen uit het gebied van de bombardementen, persoonlijk wist ik niet dat dit gebeurde en dat maakt het interessant om over te lezen.
Er zijn veel overeenkomsten tussen Het meisje zonder naam en De verloren kinderen beide boeken gaan over kinderen die opgroeien in een moeilijke tijd en dit ook zonder hun familie in de buurt. Maar hoewel ik het vorige boek echt heel goed vond, vond ik dit boek toch een stukje minder. Soms ging het allemaal wat traag en op momenten dat ik nog wel wat meer over een situatie had willen lezen, ging de schrijfster daar weer heel snel doorheen. Ook vond ik dat hoewel er veel problemen opgeworpen worden, deze steeds wel heel gemakkelijk opgelost worden. Hierdoor werd het verhaal voor mij wel een beetje ongeloofwaardig. Dat neemt niet weg dat ik het boek wel met veel plezier gelezen heb en dat ik toch wel benieuwd ben naar andere boeken van Diney Costeloe, want ze schrijft over hele interessante onderwerpen.
