Toen ik een tijdje geleden op Instagram vroeg welk boek dat zich afspeelt rond kerst ik echt zou moeten gaan lezen, raadden een hoop mensen mij Een dag in december aan. Dit boem kwam dus zeker op mijn TBR-lijstje van december. Met hoge verwachtingen begon ik aan het boek, maar helaas viel het voor mij wat tegen.
Titel: Een dag in december
Auteur: Josie Silver
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
Genre: Feelgood
Laurie is er zeker van dat liefde op het eerste gezicht niet bestaat. Het leven is geen romantische film, toch? Maar dan, op een besneeuwde decemberdag, ziet ze vanuit de bus een jongen bij de halte van wie ze vóélt dat hij de ware is. Hun ogen ontmoeten elkaar, er is een magisch moment… en dan rijdt de bus door. Ze denkt dat ze de jongen nooit meer tegen het lijf zal lopen. Maar een jaar later stelt haar beste vriendin Sarah haar tijdens kerst voor aan de nieuwe liefde van haar leven. En dat is… de jongen van de bushalte. Vastbesloten om hem te laten gaan, gaat Laurie verder met haar leven, maar wat als het lot andere plannen heeft?
In potentie een goed verhaal
Op een koude decemberdag zit de 20-jarige Laurie in een bus in Londen. Als de bus stopt bij een halte ziet ze daar een jongen zitten en ze hebben een tijdje oogcontact. Vanaf dat moment weet Laurie zeker dat hij de ware is en doet ze er alles aan om hem ooit nog eens terug te vinden. Samen met haar beste vriendin Laurie struint ze de kroegen af in de hoop de Busjongen ooit nog tegen het lijf te lopen. En dan met kerst een jaar later neemt Sarah haar nieuwe vriend, Jack, mee, ze is stapelgek op hem en hij blijkt de Busjongen te zijn.
Tot dusver vond ik het verhaal wel interessant. Oké het is wat cliché en eerlijk gezegd vond ik het ook wat overdreven dat Laurie gelijk helemaal ondersteboven was van een jongens waar ze alleen ooit een paar seconden oogcontact mee had gehad en verder niks. Maar oké daar kon ik best mee leven en ik was zeker ook benieuwd of Laurie haar Busjongen ooit nog terug zou zien. Waar het verhaal voor mij bergafwaarts ging is dat zowel Laurie als Jack geen open kaart spelen tegen Sarah wanneer ze elkaar ontmoeten. Ik had liever gezien dat Laurie en Sarah samen zouden lachen om de situatie en dat Laurie daarna gewoon verder gaat met haar leven. In plaats daarvan ontstaat er een heel web aan leugens terwijl Laurie constant medelijden met zichzelf heeft, omdat haar beste vriendin een relatie heeft met de jongen van haar dromen (die ze op dat moment nog amper kent).
Rommelig verhaal
Een dag in december leest vlot en vond ik op sommige momenten best vermakelijk. Waar ik me wel aan stoorde is dat het verhaal steeds korte fragmenten uit elk jaar waarin het verhaal zich afspeelt beschrijft. Hierdoor maakt het verhaal soms hele grote tijdssprongen en dat zorgde er bij mij voor dat ik niet echt een band kon opbouwen met de personages. Het boek begint in 2008 en eindigt uiteindelijk in 2018. Wat mij betreft echt een hele grote tijdspanne en ik moest ook steeds uitvogelen in welke fase van hun leven de personages nu weer waren. Het voelt een beetje alsof het verhaal van de hak op de tak springt.
“Wil je weten wat mijn enige goede voornemen voor dit jaar is? Uitdokteren hoe je kunt stoppen met verliefd zijn.”
Een ander probleem dat ik tijdens het lezen had, was dat ik één van de twee hoofdpersonages, Jack, steeds irritanter ging vinden. Hij is vaak gewoon heel onaardig en onbeschoft tegen zowel Sarah als Laurie en eerlijk gezegd snap ik totaal niet wat Laurie nog in hem ziet als ze hem wel beter leert kennen. Ik zat dan ook de hele tijd te hopen dat Laurie en Jack niet samen zouden eindigen.
Niet wat ik er van verwachtte
Door alle goede verhalen die ik over Een dag in december had gehoord, waren mijn verwachtingen hooggespannen. Ik baal dus eigenlijk best wel dat het boek uiteindelijk niks voor mij bleek te zijn. Helaas, want het verhaal heeft zeker wel potentie om goed te zijn, maar de uitwerking was het gewoon niet voor mij. De vertelvorm was wat rommelig en als één van de personages waaruit het verhaal verteld wordt, je al tegenstaat dan wordt het lezen natuurlijk nooit echt fijn.
