Algemene informatie
Titel: Dochter
Auteur:Rosamund Lupton
Uitgever: Boekerij
Jaar: 2015
Aantal bladzijde: 352
Genre: thriller
Waardering: 3,5/5
Inhoud
Na de aankomst van de Britse Yasmin en haar dove dochter Ruby in Alaska krijgt Yasmin te horen dat gaat men Matt is omgekomen bij een ramp in een dorpje in het verre noorden waar hij voor zijn werk was. Yasmin gelooft dit niet en trekt met Ruby door het barre winterlandschap, op zoek naar antwoorden.Terwijl ze schuilen voor een dodelijke sneeuwstorm, realiseert Yasmin zich dat ze ook bedreigd worden door menselijk gevaar. Met niemand anders op de weg die hulp kan bieden, trekken ze verder naar het noorden; alleen en doodsbang, door de extreme kou van de eindeloze poolnacht.
Oordeel
Het begin van het boek vond ik veelbelovend. Het begin gelijk met de mededeling dat Matt zou zijn omgekomen bij een brand, die het hele dorpje waar hij werkte heeft weggevaagd. Yasmin gelooft niet dat Matt dood is en begint samen met haar dove dochtertje Ruby de lange tocht naar het noorden van Alaska.
Ruby vond ik een heel leuk personage. De stukken die vanuit haar verteld worden, bevatten veel humor. Ook maakte de stukken verteld vanuit Ruby’s oogpunt duidelijk hoe het is om doof te zijn en hoe dit je leven beïnvloed. Met Yasmin had ik wat meer moeite, want wie neemt er een kind van tien mee op een gevaarlijke tocht in een vrachtwagen door een donker en ijskoud Alaska. Toch vond ik wel dat Yasmin een mooie ontwikkeling doormaakt met betrekking tot hoe ze tegen haar dochter aankijkt. In het begin van het boek benadrukt ze steeds dat Ruby met haar echte stem moet praten en niet in gebarentaal. Ruby weigert dit, maar Yasmin blijft hier maar over doorzeuren. Een het eind van het boek begrijpt Yasmin eindelijk waarom Ruby niet met haar eigen stem wil praten en accepteert ze Ruby zoals ze is.
Sommige delen van het verhaal vond ik redelijk ongeloofwaardig. Het feit dat Yasmin zo weg rijdt met een truck, terwijl ze hier nog nooit mee gereden heeft en vervolgens honderden kilometers hiermee rijdt, lijkt me nogal overmoedig.
Verder zijn de omschrijvingen van de omgeving heel beeldend. Hoewel ik geen idee heb hoe ik me Alaska in de winter, met de eeuwigdurende duisternis, moet voorstellen, maakte het boek wel goed duidelijk hoe Ruby en Yasmin zich hierbij voelen en kon ik me toch een beetje het beeld van Alaska in de winter voorstellen.
Al met al vind ik dit boek echt een aanrader. Vooral ook als je wat meer wilt weten over hoe het voor een dood meisje is om te functioneren in de maatschappij.
Hebben jullie dochter gelezen? Hebben jullie nog leuke aanraders om te lezen? Laat het me weten!
