Deze week schrijf ik elke dag een artikel over mijn studiereis naar Marokko. Elke dag behandel ik een dag van mijn verblijf. Gisteren schreef ik over de reis naar en aankomst in Marrakesh, vandaag schrijf ik over de eerste echte dag in Marrakesh, waarop we de stad goed hebben leren kennen door middel van een rondleiding door een local.
De wekker ging al weer vroeg na een korte nacht. Om half tien zou de gids namelijk voor het hostel staan en daarvoor moest er natuurlijk ook nog ontbeten worden. Het ontbijt bestond elke dag uit Marokkaanse pannenkoeken met jam, verse muntthee en soms ook nog cake er bij met citroen of kokos. Niet echt een Nederlands ontbijt dus, maar wel erg lekker. Al was ik het ontbijt na een paar dagen wel zat en wilde ik eigenlijk liever weer gewoon yoghurt als ontbijt.
Na het ontbijt was het tijd om met de gids de stad in te trekken. De tour begon bij de Koutoubia-moskee, de moskee die vlak naast het Djemaa el Fna ligt. De gids vertelde ons gelijk waar je de beste foto’s van deze moskee kon maken en we hebben dan ook gelijk een groepsfoto gemaakt op dit punt. De dag begon helaas wat koud en bewolkt, een beetje anders dan we ons hadden voorgesteld.
Na het lopen van een rondje rond de moskee vervolgde we onze weg naar het Djemaa el Fna, het centrale plein van Marrakesh. Hier kregen we van de gids te horen waar de koers om geld te wisselen het beste was en kregen we de gelegenheid om geld te pinnen, omdat niemand nog Marokkaanse Dirhams had.
Hierna begon het leukste deel van de tour. We gingen namelijk bij locals langs die ons hun werk lieten zien. Zo zijn we langs een bakkerij gegaan, waar de hele buurt hun ongebakken brood kan langsbrengen zodat het vervolgend gebakken kan worden. Hier kregen we ook gelijk brood te proeven. Dit was overigens iets wat heel erg opviel tijdens ons verblijf in Marokko, je krijgt overal brood en thee. Ook gingen we nog bij een man langs die samen met zijn zoon muziek voor ons ging maken en langs een schooltje met lieve kindjes die allemaal naar ons gingen zwaaien.
De rondleiding vervolgde zijn weg langs de koran school, een prachtig gebouw met veel mozaïek. Inmiddels was de temperatuur aardig wat opgelopen en was de bewolking weggetrokken, dus gingen de jassen uit en kwam de zonnebrandcrème tevoorschijn.
Het laatste deel van de rondleiding voerde ons door de soeks, de bazaar van Marrakesh. Het was hier heel druk en het was dan ook moeilijk om iedereen bij elkaar te houden. Bovendien vond ik het echt een doolhof en dacht ik dat ik nooit de weg zou kunnen gaan vinden in de soeks. Na vijf dagen in Marrakesh denk ik daar toch wat anders over, want inmiddels weet ik aardig de weg te vinden. De gids gaf ons ook nog een goede tip over waar je goed kan lunchen en dineren. Daarna gingen we terug naar het Djemaa el Fna en was het tijd voor de lunch.
We gingen lunchen bij café de France (wat daarna ons meeting point was de hele week, omdat iedereen dit kon vinden), aan het Djemaa el Fna. We aten hier pizza, want heel logisch je bent in Marokko en eet pizza haha. We hadden hier goed uitzicht over de stad vanaf het terras, maar dit kan ik blijven zeggen bij alles waar we aten, want overal was uitzicht.
Na de lunch gingen we met de taxi richting de Jardin Majorelle. We moesten ons dus opnieuw in het gevaarlijke verkeer van Marrakesh begeven, maar gelukkig kwam iedereen heelhuids op de bestemming aan en konden we met z’n alle naar binnen. De tuin was echt prachtig, met veel cactussen en gekleurde bloemen.
Na het bezoek aan de tuin kon iedereen weer terug naar het hostel om zich klaar te maken voor het gezamenlijke avondeten.
Voordat we aan het avondeten gingen, ging ik nog met twee meiden van de reiscommissie op weg om treinkaartjes voor de trip naar Casablanca van de volgende dag te kopen. Ook dit was weer een heel avontuur. We hadden namelijk een routebeschrijving van een medewerker van het hostel gekregen naar een tabakshop waar ze deze kaarten zouden verkopen. Na eerst een aantal keer verkeerd gelopen te zijn en veel de weg gevraagd te hebben, kwamen we uiteindelijk in de goede straat terecht om er vervolgens achter te komen dat ze blijkbaar alleen buskaartjes verkopen in deze winkel. Treinkaartjes kunnen alleen gekocht worden op het station. Dus vervolgde we onze trip door weer in een taxi te gaan zitten en richting het station te vertrekken. Het verkeer was nu nog veel chaotischer, omdat het nog veel drukker was op de weg dan overdag. Op het station aangekomen, wilde de taxichauffeur gelukkig op ons wachten, zodat we met dezelfde taxi terug konden naar het plein. Of we daar blij mee waren is nog de vraag, want hij zette ons bij terugkomst midden op de weg af, waardoor we eigenlijk een beetje vast stonden. Vervolgens wees een man ons op het zebrapad, zodat we konden oversteken. Maar ik had niet verwacht dat ik er blijkbaar zo verloren bij zou staan midden op een weg dat iemand mij de weg naar het zebrapad zou moeten wijzen. Gelukkig waren we veilig terug op het Djemaa el fna.
Ons avontuur was echter nog niet voorbij, want we moesten de rest van de groep nog zoeken die bij restaurant Nomad zaten midden in de soeks. Wij dachten dat we dit wel snel zouden kunnen vinden, want we waren daar eerder die dag nog langs gelopen. Niks was echter minder waar. We hebben denk ik wel driekwartier rondgelopen zonder het restaurant te vinden en toen hebben we maar iemand van de groep gebeld die ons kwam ophalen. De rest had gelukkig gewacht met eten en dus konden we toch nog met z’n alle eten.
Na het eten was het tijd om terug te gaan naar het hostel en om nog redelijk op tijd te gaan slapen. De trein zou de volgende dag al om kwart voor negen gaan, dus we zouden weer vroeg op moeten staan.
Morgen lezen jullie alles over de dagtrip naar Casablanca.
Tot morgen!
Bianca
