Marrakesh dag 6: de laatste dag

Deze week schrijf ik elke dag over mijn verblijf in Marrakesh, waar ik echt een geweldige week heb gehad op studiereis met achttien medestudenten. Vandaag is de vrijdag aan de beurt en dit was ook al weer de laatste dag dat we in Marrakesh verbleven. Gelukkig hadden we wel de hele dag nog, want we vlogen pas op zaterdag weer terug naar Nederland.

De vrijdag was de enige uitslaapdag van deze week, want we waren natuurlijk die dag daarvoor uit geweest. Ik werd rond tien uur wakker, met heel veel spierpijn van de dag in het atlasgebergte, en kon toen nog net bij het ontbijt aanschuiven dat tot tien uur geserveerd werd. De laatste dag met het Marokkaanse ontbijt en ik kan niet zeggen dat ik dit echt ga missen. Eén dag was het ontbijt met pannenkoeken nog wel leuk, maar daarna wilde ik eigenlijk gewoon weer ontbijten met yoghurt. Na het ontbijt ging ik nog even douchen, maar nadat iemand eerder die week een kakkerlak in de douche had gezien, stond ik toch niet meer zo releaxed onder de douche.

Daarna was het tijd om voor de laatste keer Marrakesh in te trekken. Ik wilde nog wat souvenirs scoren. Ik had namelijk nog geen magneet voor mijn koelkast en het is eigenlijk wel een beetje traditie om die elke vakantie mee te nemen. Bovendien wilde ik ook nog een souvenir voor mijn moeder scoren en het liefst ook een verjaardagscadeautje voor mijn vader. Dus gingen we weer de soeks in, op zoektocht naar de juiste souvenirs. Tijdens mijn zoektocht vond ik eindelijk een magneet, die ook nog precies in de kleur van mijn kamer is. Voor de rest van mijn souvenirs was ik helaas nog niet geslaagd toen we om half één bij café d’epices hadden afgesproken om te lunchen. Gelukkig hadden we besloten om aan het eind van de middag nog even terug te gaan naar de soeks. Dit keer at ik bij café d’epices de kipburger en ook deze was weer heerlijk.

Na de lunch brachten we een bezoek aan de Saaditombes. , waarvan vooral de mozaïek en de tuin heel mooi waren en er was een schildpad!. Inmiddels was het wel behoorlijk warm geworden, ik denk wel boven de 30 graden, want iedereen had het voor het eerste deze week echt warm. Bovendien was ik aan het verbranden en ik verbrand echt nooit, een teken dat de zon dus flink scheen.

Na het bezoek aan de Saaditombes haalde we een waterijsje om wat af te koelen. Daarna gingen we opzoek naar olijfbomen. We dachten ze gevonden te hebben, maar het bleken sinaasappelbomen te zijn. Ook heel leuk natuurlijk, maar niet waar we naar op zoek waren. We besloten daarna even langs het hostel te gaan om even wat uit te rusten voor we nog even de soeks in zouden gaan en daarna richting het gezamenlijke eten.

Bij de tweede ronde in de soeks van deze dag slaagde ik er ook in een souvenir voor mijn moeder te scoren. Ik kwam namelijk superleuke theeglaasjes tegen en aangezien mijn moeder net zo veel houdt van thee als ik was dit natuurlijk het perfecte cadeau. Voor mijn vader ben ik helaas niet geslaagd, dus daar moest ik maar een verjaardagscadeau voor kopen in Nederland.

En toen was het echt tijd voor “het laatste avondmaal” met de hele groep. Een traditie op studiereis, de laatste avond eten we met z’n alle. We hadden besloten om te gaan eten op het Djemaa el Fna. Daar worden ’s avonds namelijk allerlei eettentjes neergezet, waar mensen je soms nogal op agressieve wijze binnen proberen te krijgen. Maar meestal is het vooral heel grappig en krijg je Spice girls, Shakira en Sonja Bakker naar je hoofd gegooid als nieuwe naam. Bovendien scheen het eten heel goedkoop te zijn, maar dat viel bij ons eettentje nogal tegen. We kregen echt heel veel eten en het was best wel lekker, maar toen kwam de rekening en bleek het zo’n 13 euro per persoon te kosten. Dat viel best wel tegen, vooral omdat iedereen op deze laatste dag wel aardig door zijn Dirhams heen was. Toen de hele onderneming van het betalen met een groep achter de rug was, konden voor de laatste keer de smalle straatjes naar het hostel lopen om redelijk op tijd ons bed weer in te kunnen. Ons vliegtuig de volgende ochtend zou namelijk om half negen vertrekken. Wat inhield dat we om half zeven op het vliegveld moesten zijn en de wekker dus om vijf uur zou gaan. Van vroeg gaan slapen kwam echter niks terecht, want uiteindelijk hebben we met een groep nog tot ongeveer half drie op het dakterras gezeten. Wat opzich niet zo heel erg was, want de tijd in het vliegtuig gaat wel veel sneller als je slaapt.

Morgen komt er nog één post online over mijn reis naar Marokko. Deze post zal gaan over de terugreis naar Nederland, want ook al was dit alleen een reisdag, ik kan er nog wel het een en ander over vertellen.

Tot morgen!

Bianca