Marrakesh dag 5: Atlasgebergte

De donderdag in Marrakesh was opnieuw een hele vermoeiende dag en ik had spierpijn van het kamelenrijden gisteren. Deze dag gingen we wandelen in het Atlasgebergte waar weer eerst in busjes naar toe gereden werden. Ook deze dag was er weer eentje van vroeg opstaan, want we werden om negen uur al opgehaald bij het hostel.

De eerste stop van de dag was in een berberdorp waar we ook een huis van een familie mochten bekijken. Het was heel interessant om te zien hoe mensen in zo’n dorpje in de bergen leven en het huis was eigenlijk veel groter dan ik verwacht had. Natuurlijk kregen we ook hier weer thee en brood, zoals de hele week al op veel plekken het geval was. Er waren ook twee heel erg schattige hondjes waarvan er eentje echt super veel op mijn eigen hond leek en daar heb ik dan ook veel foto’s van gemaakt.

Na deze stop reden we een stukje verder en kwamen we bij een soort bedrijfje waar ze arganolie maken. Overal in Marrakesh was arganolie te koop en het was wel leuk om te zien hoe en waar dat nou gemaakt word. Ook mochten we allerlei verschillende producten uit proberen die van deze arganolie worden gemaakt.

Daarna werd het tijd voor het laatste ritje voordat we aan onze wandeling zouden beginnen. We kwamen door een mooi landschap met veel kamelen en verschillende restaurants met terrassen aan en in de rivier. Op de plek van bestemming aangekomen moest de bus nog even geparkeerd worden en dat was nog een hele kunst, het paste namelijk maar net tussen de rotswand en de afgrond naar de rivier. Gelukkig kwam het allemaal goed en konden we allemaal veilig uitstappen. Daarna begonnen we aan een wandeling waarvan niemand aan het begin nog wist hoe lang het zou gaan duren en dat het best zwaar zou worden. Het was ook best weer een warme dag, dus na een kwartier konden alle jassen en truien al weer uit, die iedereen had aangetrokken vanwege de temperatuur van veertien graden die in de bergen opgegeven was. Van dit weerbericht klopte echter niets, het was waarschijnlijk wel tien graden warmer.

Het landschap waarin we wandelde was echt prachtig, met watervallen en rotswanden. Het pad was helaas niet altijd even goed begaanbaar en je moest dus goed oppassen dat je niet viel. Natuurlijk gleed ik weer uit en kwam ik hard met mijn knie tegen een steen aan, gelukkig viel het allemaal wel mee en was mijn knie alleen een beetje blauw de dag erna. De gids was erg behulpzaam bij het klimmen en trok je soms zo omhoog zonder dat je zelf echt heel veel moeite er voor hoefde te doen, dit was best fijn want sommige stukken waren best steil en glibberig. We bleven maar verder naar boven lopen en langzaamaan begon ik me wel af te vragen hoe ik weer naar beneden zou moeten komen. Sommige mensen hadden het over een lift naar beneden, maar helaas was dit maar een illusie. Ik heb de hele dag geen lift gezien. Het punt waar we weer omkeerde was een mooie plek bij een waterval waar sommige mensen zich nog met hun voeten in het water waagde, ook al was het water erg koud. Toen was het tijd om terug naar beneden gegaan. Wel waren we onze gids nog even kwijt, die was namelijk even langs een steile rotswand omhoog geklommen en uit het zicht verdwenen. Toen de gids weer boven water was, konden we echt weer terug naar beneden en dat was nog best een flinke wandeling. Toch vond ik het niet erg om te wandelen. Het uitzicht was steeds zo mooi en ik had niet echt pijn aan mijn voeten. Ik denk ook echt dat ik dit de leukste dag van de week vond, omdat alles zo mooi was.

Op de weg naar boven hadden sommige van ons, waaronder ik, nog een sleutelhanger met onze naam in het Arabisch erop gekocht. De man waar we deze gekocht hadden, stond ons beneden al op te wachten, zodat we gelijk konden afrekenen.

Toen was het eindelijk tijd om te eten. We hadden geen lunch gehad en iedereen had dus best honger. Onze gids nam ons mee naar een restaurant voor een driegangen diner. Wij vonden dit restaurant best duur (12 euro voor drie gangen, we waren wat verwend deze week, want dit is natuurlijk helemaal niet zo duur). Toen we dreigde weg te gaan en de man van het restaurant dit door had gooide hij de prijs omlaag naar 7 euro en dus besloten we om toch maar te blijven. De eerste twee gangen waren echt heerlijk met een lekkere salade en couscous. Maar toen kwam het toetje. Bijna iedereen had als toetje seasonal fruit. Dan verwacht je natuurlijk lekker fruit in een schaal of zo. Wij kregen echter een verrotte appel en banaan. We hebben hier echt zo hard om gelachen, want het was echt een geniale tegen actie voor het feit dat wij maar 7 euro wilde betalen. Ook nu nog elke keer als ik verrot fruit zie, denk ik weer terug aan die avond in dit restaurant.

Na het eten was het weer tijd om terug te gaan richting Marrakesh. Iedereen was moe en ’s avonds stond er nog uitgaan op het programma, dus we wilde allemaal erg graag even naar het hostel. Uiteindelijk wilde heel veel mensen ook niet meer mee uit, maar met een kleine groep besloten we wel om twaalf uur weer af te spreken om een leuke club te zoeken voor een redelijke prijs. Omdat het nog best vroeg was gingen we van te voren nog met een paar mensen een ijsje eten op het Djemaa el Fna.

Het uitgaan in Marrakesh was echt een hele leuke ervaring. We gingen naar El Teatro en voor vijf meiden, hoefde we maar drie keer entree te betalen, dus we waren wat goedkoper uit. Ook kregen we daarbij nog een welkomstdrankje. De club was echt heel erg leuk. Er was zelfs een hele voorstelling en er liepen de hele tijd clowns rond. Heel anders dan uitgaan in Nederland, maar wel leuk om een keertje meegemaakt te hebben. De alcohol was wel echt heel duur, dus dat hebben we dan ook niet gedronken. De muziek was wel heel goed en eigenlijk gewoon een beetje vergelijkbaar met in Nederland. Wat wel irritant was, was dat alle mannen nogal opdringerig waren, maar dat is ook wel gewoon een beetje de cultuur daar, ze wilde ook steeds met ons op de foto. Uiteindelijk werden de clowns onze best vrienden, want die probeerde tenminste niks, omdat die gewoon aan het werk waren. De avond was best wel geslaagd en we waren uiteindelijk pas om vijf uur weer thuis. Op dat moment begonnen mijn voeten en benen wel echt pijn te doen van deze dag. Gelukkig was de vrijdag en laatste dag helemaal naar eigen inzicht in te delen, dus konden we uitslapen zo lang als we wilde.

Morgen vertel ik jullie alles over de allerlaatste dag in Marrakesh. Ook al was er geen programma deze dag, ik heb nog wel heel veel leuke dingen gedaan, dus ook nog heel veel leuks om te vertellen.

Tot morgen!

Bianca