Recensie | De dood zingt in Napels – Maurizio de Giovanni

Soms heb je van die boeken die gewoon al heel lang in je kast staan, maar die je steeds maar niet oppakt om te lezen. Voor mij was De dood zingt in Napels zo’n boek. Ik won dit boek begin dit jaar bij Hebban en toen ik het boek binnenkreeg had ik echt de intentie om er snel aan te beginnen. Maar ja So many books, so little time. En voor ik het wist stond het boek alweer een half jaar in de boekenkast zonder aangeraakt te worden. Nou zie ik er vaak ook wel wat meer tegenop om aan een fysiek boek te beginnen, omdat dat voor mij meestal niet zo lekker leest. Gelukkig kwam ik het boek tegen in Kobo Plus en toen besloot ik dat dit boek nu toch echt wel een kans verdiende om gelezen te worden.

Titel: De dood zingt in Napels

Auteur: Maurizio de Giovanni

Uitgeverij: Xander Uitgevers

Genre: Thriller, Mysterie

Waardering: 3.5/5 sterren

Napels, 1931. Een bittere wind raast door de straten van de stad. Het Koninklijk Theater San Carlo staat op het punt om een spectaculaire opera uit te voeren, met in de hoofdrol ’s werelds grootste tenor, Arnaldo Vezzi.

Maar een paar minuten voor aanvang wordt de arrogante, opvliegende operazanger dood aangetroffen in zijn kleedkamer. Hij is op gruwelijke wijze vermoord: uit zijn hals steekt een glasscherf en alles zit onder het bloed…
Het is een zaak voor de mysterieuze, terughoudende commissaris Ricciardi. Hij is de meest succesvolle en meest gevreesde detective van heel Napels. Hoewel Ricciardi geteisterd wordt door het fascistische regime met zijn spionnen en corruptie, is de commissaris vastbesloten de waarheid te achterhalen. Zal zijn onverklaarbare gave hem ook dit keer helpen?

Het verhaal van De dood zingt in Napels speelt zich af in Napels in 1931. Een bekende operazanger wordt vlak voor een voorstelling vermoord. De zaak wordt toegewezen aan de beetje eigenaardige commissaris Ricciardi, die vrij weinig heeft met opera. Ricciardi wil er alles aan doen om de zaak op te lossen, maar wordt daarbij op allerlei manieren tegengewerkt. Maar misschien kan zijn bijzondere gave hem helpen om de dader op te sporen.

Ik vond het wat moeilijk om in het verhaal te komen bij dit boek. De hoofdstukken zijn vrij lang en bovendien niet heel erg makkelijk geschreven. Wat ik ook even wennen vond is dat Ricciardi dus blijkbaar de laatste momenten van overleden personen kan zien en die ziet hij dan ook dagelijks om zich heen. Ik had hier in het begin wel wat moeite mee, aangezien ik soms niet doorhad dat het ging om een “geest” en niet om een echt persoon. Ik denk dat dit komt, omdat je dit misschien verwacht bij een echt fantasy boek, maar in een thriller zag ik dit niet helemaal aankomen. Het gaf wel een extra effect aan het werk van de commissaris, want als je kan zien wat iemand als laatste zei voordat hij doodging, kan je daar natuurlijk veel uit afleiden, maar het kan je aan de andere kant ook op het verkeerde spoor zetten. Ik vond het in ieder geval een leuke toevoeging.

Naarmate het boek vorderde, kwam ik steeds beter in het verhaal en werd ik ook erg benieuwd naar wie de uiteindelijk dader was en ook naar het motief achter de moord. Hoewel ik dus een wat trage start had in het boek, kon ik het uiteindelijk haast niet meer wegleggen. Ik vond het ook heel leuk om plekken in Napels te herkennen en had ook steeds de neiging om straatnamen op te zoeken op Google Maps, om te kijken waar die precies liggen in de stad. Wat ik ook erg bijzonder vond aan deze thriller is dat het zich afspeelt in de jaren ’30 en het moordonderzoek het dus nog moet doen zonder alle moderne technieken die tegenwoordig beschikbaar zijn. Dat gaf het verhaal toch net wat anders dan de thrillers die ik meestal lees.

De dood zingt in Napels is een boek waar wat lastig in te komen was, maar uiteindelijk wist het verhaal mij zeker te boeien. Het is een thriller, maar wel met een bovennatuurlijk randje wat het verhaal net wat extra’s geeft. Ik ben in ieder geval ook heel benieuwd geworden naar het nieuwe boek van Maurizio de Giovanni, De dood bedriegt in Napels.