Recensie | The Handmaid’s Tale – Margaret Atwood

The Handmaid’s Tale is een boek waar ik al een tijdje heel benieuwd naar was, maar wat ik nog steeds niet had gelezen. Toen ik in Parijs bij Shakespeare & Company dit boek zag liggen, kon ik het niet laten om het boek eindelijk eens mee te nemen en ik begon vlak daarna ook meteen met het lezen van het boek.

Titel: The Handmaid’s Tale

Auteur: Margaret Atwood

Genre: classic, dystopia

Waardering: 4/5 sterren

Offred is a Handmaid in the Republic of Gilead. She may leave the home of the Commander and his wife once a day to walk to food markets whose signs are now pictures instead of words because women are no longer allowed to read. She must lie on her back once a month and pray that the Commander makes her pregnant, because in an age of declining births, Offred and the other Handmaids are valued only if their ovaries are viable. Offred can remember the years before, when she lived and made love with her husband, Luke; when she played with and protected her daughter; when she had a job, money of her own, and access to knowledge. But all of that is gone now…

The Handmaid’s Tale vertelt het verhaal van Offred. Niet haar echte naam, want die is verboden. Haar nieuwe naam geeft aan dat zij eigendom in van Commander Fred. Offred is een Handmaid, een dienstmaagd, die maar één functie heeft: zichzelf voortplanten. Ze mag het huis één keer per dag verlaten om boodschappen te doen. Dit moet altijd samen met een andere Handmaid zodat ze elkaar in de gaten kunnen houden. Op de markt is alle tekst vervangen door afbeeldingen, want in Gilead is lezen voor vrouwen niet langer toegestaan.

Offred vertelt over haar leven als Handmaid, maar je komt in het boek ook veel te weten over haar tijd voor de Republiek Gilead bestond. In die tijd had ze een man en een dochter. Een baan en eigen geld waar ze over beschikte. Ze was niet afhankelijk van andere zoals ze dat in haar nieuwe leven wel is. Juist het feit dat Offred haar vroegere leven nog zo goed kan herinneren, maakt dit verhaal bijzonder. Als lezer beleef je hoe een maatschappij die eerst nog zo goed functioneerde verandert naar een wereld waarin vrouwen geen enkel recht meer hebben. Offred heeft deze verandering helemaal meegemaakt en dat maakt haar situatie extra pijnlijk. Het boek laat duidelijk zien hoe een maatschappij kan veranderen als je niet oppast.

Aan het begin moest ik heel erg wennen aan de schrijfstijl. Die is op sommige momenten nogal warrig namelijk. Ook de volgorde waarin de gebeurtenissen verteld worden loopt nogal door elkaar waardoor het soms best lastig is om het verhaal te volgen. Naarmate het boek vorderde kreeg ik meer oog voor de mooie zinnen waarin Margaret Atwood schreef en werd het ook steeds makkelijker om het verhaal te volgen.

Het einde van The Handmaid’s Tale is heel open en hoewel ik dat aan de ene kant wel goed bij het boek vind passen, was het wel iets te open naar mijn idee. Ik had veel ideeën over hoe het verhaal zou gaan aflopen, maar dat het zo open eindigde vond ik wel jammer. Ik had graag nog iets duidelijker willen weten hoe het met Offred zou aflopen.