Recensie | Dor – Neal Shusterman & Jarrod Shusterman

De neiging hebben om te controleren of er nog wel water uit de kraan komt als je een boek dichtslaat. Niet gedacht dat ik dat ooit zou meemaken, maar toen ik Dor van Neal & Jarrod Shusterman uit had, was ik wel heel blij dat ik gewoon mijn waterfles nog kon vullen onder de kraan. Dor gaat over een extreme droogte, waarbij er geen druppel water meer uit de kraan komt. En dat is beangstigend, want hoewel je dit graag als een soort fantasyverhaal zou zien, is het niet ondenkbaar dat dat ooit echt gaat gebeuren.

Titel: Dor

Auteur: Neal Shusterman & Jarrod Shusterman

Uitgeverij: Fantoom

Genre: Young Adult

Door de droogte is het leven is een eindeloze lijst van verboden geworden: verboden de tuin te besproeien, verboden het zwembad te vullen, verboden lang te douchen. Daar valt nog goed mee te leven blijkt als er opeens nergens meer een druppel uit de kraan komt.
De media besteden nauwelijks aandacht aan de “Tap-Toe’, zoals ze het verschijnsel hebben gedoopt.
Net als de rampenbestrijding hebben ze de handen vol aan een orkaanramp in een andere staat die sensationelere beelden oplevert.
Maar het anders zo rustige wijkje waar Alyssa woont verandert in een mum van tijd in een oorlogsgebied: ooit bevriende buurtbewoners komen lijnrecht tegenover elkaar te staan in hun radeloze zoektocht naar water.
Wanneer haar ouders op een dag niet terugkeren en zij en haar broertje de dood in de ogen kijken, ziet Alyssa zich gedwongen drastische beslissingen te nemen.

Van waterschaarste naar helemaal geen water meer

In Californië heerst al lange tijd grote droogte. Inmiddels is er een hele lijst met dingen die niet meer zijn toegestaan. De tuin sproeien, het zwembad vullen en lang douchen. Allemaal is het verboden om er maar voor te zorgen dat er drinkwater beschikbaar blijft. Alyssa en haar familie zijn er inmiddels aan gewend, maar als Alyssa op een dag de kraan opendraait en er geen druppel water uit de kraan komt, kan ze haar ogen niet geloven. Meteen ontstaat er in de buurt een run op het water dat nog wel beschikbaar is en blijken al die rustige nette mensen ineens wat minder aardig als het gaat om het verkrijgen van deze eerste levensbehoefte. Ondertussen wordt er in de media nauwelijks aandacht besteedt aan de Tap-Toe. Een orkaanramp in een andere staat, levert namelijk veel betere beelden op. Hierdoor komt de rampenbestrijding ook maar moeizaam op gang en zijn de mensen genoodzaakt om het heft in eigen hand te nemen en er alles aan te doen om ervoor te zorgen dat zij wel water krijgen. Wanneer Alyssa’s ouders op een dag niet terugkeren van hun zoektocht naar water staan zij en haar broertje er alleen voor. Samen met buurjongen Kelton gaan ze op pad om water te zoeken en daarbij moet Alyssa soms beslissingen nemen die ze dacht nooit te hoeven nemen.

Verschillende perspectieven

Dor is geschreven door vader en zoon Neal & Jarrod Shusterman. Als je het boek leest merk je helemaal niet dat het door twee verschillende personen geschreven is, omdat de verhaallijnen zo naadloos in elkaar overlopen. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, uiteindelijk van wel zes verschillende personen. Dit leest af en toe wel wat verwarrend, omdat de personages niet echt een eigen stem lijken te hebben. Hoewel er wel boven de hoofdstukken staat wie er op dat moment aan het woord is, moest ik soms wel echt terug bladeren om zeker te weten vanuit wiens perspectief ik op dat moment aan het lezen was. Opzich was het wel fijn om de gebeurtenissen vanuit verschillende kanten te bekijken, maar door de verwarring die het opleverde, was één perspectief wellicht wat beter geweest.

Interessant onderwerp

Wat Dor zo goed maakt is het onderwerp. Het is een erg actueel thema in deze tijden van klimaatverandering en dat maakt het boek op sommige punten ook erg realistisch. Daarnaast zijn de gevoelens van de personages met betrekking tot de dorst die zijn ontwikkelen zo duidelijk en in detail omschreven dat je zelf ook dorst krijgt tijdens het lezen van het boek. Het is dus zeker aan te raden om wat water bij de hand te houden als je dit boek gaat lezen.

Einde teleurstellend

Dor is een boek dat ik zeker aanraadt om te lezen. Het is op sommige punten echt eng realistisch beschreven. Zo erg zelfs dat je daadwerkelijk meer dorst krijgt tijdens het lezen van dit boek. De personages vond ik soms wel wat naïef overkomen, vooral Alyssa, maar aan de andere kant zou ik ook echt niet weten hoe ik zelf zou reageren in zo’n situatie. Het enige minpuntje aan het boek vond ik het einde. Dat had sowieso van mij al een paar bladzijden eerder mogen zijn en verder voelt het laatste hoofdstuk ook een beetje afgeraffeld in vergelijking met de rest. Verder een top boek over een interessant onderwerp dat je aan het denken zet over je eigen watergebruik.