Veel liefs van Beth O’Learly stond al sinds het boek in Nederland uitkwam op mijn TBR. Net zoals zo veel boeken en daardoor kwam het er ook steeds maar niet van. Tot ik het boek laatst in Kobo Plus voorbij zag komen en ik het eindelijk begon te lezen. Ik was heel benieuwd of het boek alle positieve verhalen die ik erover had gehoord waar kon maken.
Titel: Veel liefs
Auteur: Beth O’Leary
Uitgeverij: De Fontein
Genre: Feelgood
Tiffy is 27, onverwacht vrijgezel, niet heel rijk en heeft snel een flat nodig. Leon is 27, draait nachtdiensten als verpleger en heeft geld nodig voor een advocaat voor zijn broer, die onschuldig vastzit. De oplossing: ze delen Leons flat (Of eigenlijk — Leons bed.) Leon slaapt er overdag, als Tiffy op haar werk is, en de rest van de tijd woont Tiffy er. Ze houden zich aan de huisregels, komen elkaar nooit tegen, en deze situatie bevalt heb prima. Terwijl Tiffy’s ex enge, stalkerige trekjes lijk te vertonen en het hoger beroep van Leons broer niet wil vlotten, begint wat een zakelijke (en vooral tijdelijke!) overeenkomst had moeten zijn langzaam als een thuis te voelen. Maar hoeveel kun je écht over iemand weten als je elkaar nog nooit ontmoet hebt…?
Origineel verhaalidee
Veel liefs gaat over Tiffy en Leon die allebei 27 zijn en beide zo hun eigen problemen hebben. Tiffy’s is na een lange knipperlichtrelatie nu toch echt vrijgezel en moet de flat uit waar ze samen met haar ex woonde. Ze heeft echter niet veel geld. Zeker niet om een enigszins fatsoenlijk huis in Londen te huren. Haar huizenzoektocht drijft haar tot waanzin. Leon werkt als verpleger in een hospice waar hij alleen nachtdiensten draait en in de weekenden is hij altijd bij zijn vriendin. Zijn huis staat dus leeg op momenten dat de meeste mensen thuis zijn en aangezien hij snel geld nodig heeft om de advocaat van zijn broer, die onschuldig in de gevangenis vastzit, te betalen, plaatst hij een advertentie waarin hij iemand zoekt om zijn woning mee te delen. Tiffy en Leon sluiten een overeenkomst en gaan het appartement samen delen. Ze hebben elkaar echter nog nooit ontmoet, hun communicatie verloopt voornamelijk via briefjes en soms via berichten op hun mobiel, toch lijkt het alsof ze elkaar steeds beter gaan aanvoelen.
Het idee voor dit verhaal vond ik meteen toen ik de flaptekst las al enorm origineel bedacht. Misschien wat onrealistisch dat dit daadwerkelijk zou werken. Je zou immers denken dat er altijd wel dagen zijn waarop die roosters misschien niet meer zo naadloos op elkaar aansluiten. Bovendien wie gaat er nou in een huis wonen van iemand die ze nog nooit ontmoet heeft. Tiffy doet dit naar mijn idee wel heel makkelijk, terwijl ze Leon slechts één keer kort aan de telefoon heeft gesproken en dus onmogelijk kan inschatten of zijn bedoelingen wel goed zijn.
Komt langzaam op gang
In het begin van Veel liefs kon ik totaal niet in het verhaal komen. Het boek is opgedeeld in twee vertelperspectieven. Dat van Tiffy en dat van Leon. In de hoofdstukken vertelt vanuit Tiffy vond ik de schrijfstijl fijn lezen en daar vloog ik dan ook wel doorheen. De schrijfstijl in de hoofdstukken van Leon vond ik maar vreemd en dat las dan ook totaal niet lekker weg. Ik snap dat de auteur verschil in schrijfstijl tussen de personages wilde aanbrengen, maar dat komt in dit geval niet helemaal lekker uit de verf. Bovendien vond ik Leon niet echt een leuk personage, terwijl ik me in Tiffy wel meteen in kon leven. Ik merkte dan ook dat ik de hoofdstukken van Leon soms maar wat scannend las, totdat er wat meer over hem en vooral ook zij broer duidelijk werd, toen kreeg ik pas meer interesse in de stukken over hem.
Gemiste kans
Hoewel het idee achter het verhaal van Veel liefs dus wel heel origineel is, vond ik de uitwerking wat minder. Vooral het feit dat de hoofdstukken geschreven vanuit het perspectief van Leon totaal niet lekker weg lazen, maakte dat ik niet zoveel van het boek kon genieten als ik had gehoopt. Jammer, want het verhaal op zich was wel leuk.
