Schrijven, dat is iets dat ik van kleins af aan al heel graag doe. Niet zo gek dus dat ik zo graag blog en er best wel van baal als ik niet aan bloggen toe kom. Ook niet zo raar dat ik de master Schrijven en vertalen volg, waar ik nog veel meer leer over effectief schrijven. En ook niet zo bijzonder dat ik het liefst een baan vind waarbij ik zoveel mogelijk met teksten bezig kan zijn. Vandaag wil ik het eens met jullie hebben over schrijven en waarom ik dat zo graag doe.
Schrijven is iets wat ik aan de ene kant vooral voor mezelf doe, maar aan de andere kant ook om andere mensen blij te maken. Natuurlijk schrijf ik op mijn blog vooral omdat ik het zelf heel erg leuk vind om te doen, maar ik word er ook heel blij van als mensen mijn artikelen lezen en er leuke reacties bij plaatsen. Als iemand bijvoorbeeld een boek gaat lezen, omdat diegene enthousiast wordt van mijn recensie, dan word ik daar natuurlijk erg blij van. Ook het schrijven van teksten zoals ik dat op mijn studie leer, is er vooral op gericht om andere mensen. Ik leer namelijk om teksten te schrijven voor verschillende doelgroepen. Vandaag wil ik het met jullie hebben over het soort schrijven wat ik eigenlijk alleen maar voor mezelf doe: het schrijven van fictie.
Zo lang ik me kan herinneren schrijf ik al verhalen. Vroeger schreef ik hele schriftjes vol met verhalen die meestal nergens op sloegen, maar waar ik me wel helemaal op uit kon leven. Nu nog steeds is fictie schrijven iets wat ik misschien wel het allerliefste doe, al kom ik er niet zo vaak meer aan toe.
Waarom ik zo graag schrijf? Ik denk dat het vooral een soort uitlaatklep is. Het is dé manier om mijn gevoelens kwijt te kunnen. Zelfs als ik fictie schrijf, zijn mijn verhalen eigenlijk altijd gebaseerd op hoe ik me op dat moment voel en als ik ergens mee zit kan ik dat vaak veel beter van me afschrijven dan dat ik er over praat. Eigenlijk is schrijven voor mij gewoon de manier om mijn emoties onder woorden te brengen.
Dit is ook de reden dat ik mijn verhalen eigenlijk nooit aan iemand laat lezen. Hoewel ik op mijn blog ook over mijn eigen leven schrijf, voelt dat om een of andere reden toch minder persoonlijk dan mijn fictieverhalen met andere te delen. Dat klinkt misschien raar, omdat dat juist verzonnen verhalen zijn, maar juist omdat mijn verhalen zo erg gebaseerd zijn op mijn eigen emoties, voelt het veel persoonlijker. Daardoor ben ik ook veel banger wat mensen er van vinden dan met blogartikelen, waarbij het me eigenlijk niet zoveel kan schelen of mensen het goed vinden of niet.
Soms zou ik mijn verhalen wel eens willen delen, maar toch is er altijd iets wat mij tegenhoudt. Ik zit er wel steeds aan te denken om af en toe een kort verhaal te delen op mijn blog, maar toch doe ik dat steeds weer niet. Terwijl ik eigenlijk stiekem wel heel benieuwd ben naar wat andere mensen van mijn verhalen vinden. Heel vaag eigenlijk haha.
Deel jij makkelijk verhalen die je geschreven hebt met anderen?
Eén gedachte over “Book Blogger Life|Schrijven”