Recensie | De Krijtman – C.J. Tudor

Thrillers soms vind ik ze geweldig en soms vallen ze zo ontzettend tegen. Als een thriller goed in elkaar zit, dan is het echt mijn favoriete genre om te lezen. Helaas zijn er ook genoeg thrillers waar je het einde al van mijlenver ziet aankomen en dat is dan weer jammer. De Krijtman is een thriller waar ik heel wisselende meningen over las. Een gevalletje van You love it or you hate it. Ik was dus heel benieuwd wat mijn mening over dit boek zou gaan worden.

Titel: De krijtman

Auteur: C.J. Tudor

Uitgeverij: A.W. Bruna

Genre: Thriller

Waardering: 3.5/5 sterren

Het probleem was, we werden het nooit eens over het precieze begin. Was het toen we voor het eerst de krijtmannetjes tekenden, of toen ze opeens uit zichzelf verschenen? Was het dat afschuwelijke ongeluk? Of toen ze het eerste lichaam vonden?

Achteraf begon het allemaal op de dag dat het verschrikkelijke ongeluk plaatsvond op de kermis. Toen de twaalfjarige Eddie de Krijtman voor het eerst ontmoette.
Het was de Krijtman die Eddie op het idee bracht van de tekeningen: een manier voor hun vriendengroep om geheime boodschappen in krijt voor elkaar achter te laten. En het was leuk, in het begin, totdat de tekeningen hen leidden naar een lichaam van een meisje.
Het grootste deel ervan, althans.

Dat was dertig jaar geleden en Eddie dacht dat het verleden achter hem lag. Dan ontvangt hij post. In de envelop bevinden zich twee dingen: een krijtje en een tekening van een stokmannetje.
De geschiedenis herhaalt zich, en Eddie realiseert zich dat het spel nooit echt voorbij is geweest…

Inmiddels is het alweer een paar dagen geleden dat ik De krijtman uitlas en eerlijk gezegd weet ik nog steeds niet helemaal wat ik ervan vond. Het boek was naar mijn mening niet heel slecht, maar het was ook niet zo geweldig als ik in sommige lyrische recensies las. Gewoon een prima thriller, maar ik heb wel eens betere gelezen.

Stephen King-achtige sfeer

Wat ik vanaf het begin gelijk al vond is dat C.J. Tudor een beetje een Stephen King-achtige sfeer neerzet. Het deed mij een beetje denken aan It, maar dan in een stuk minder bladzijden. De vriendengroep, de zomer en dan het terugkijken op gebeurtenissen jaren geleden die nu weer terug lijken te komen. Pennywise vs. krijtmannetjes. Ik kon er niks aan doen tijdens het lezen, maar ik bleef deze boeken maar met elkaar vergelijken. Het verhaal is wel compleet anders, maar er zijn te veel elementen die met elkaar overeenkomen om de vergelijking niet te maken. Krijtmannetjes zijn wel een stuk realistischer dan een moordlustige clown overigens.

Niet alles eruit gehaald

Op zich zit het plot uiteindelijk wel goed in elkaar. Sommige dingen zag ik al van mijlenver aankomen, maar er zaten aan het einde uiteindelijk wel nog een paar goede verrassingen die ik helemaal niet verwacht had. Toch had het allemaal nog wel iets beter uitgewerkt kunnen worden. Het hele boek gaat namelijk nogal traag, maar dan aan het einde als alle onthullingen komen, voelt het allemaal nogal als een informatie-overload en een beetje afgeraffeld. Het hele boek heeft al een beetje een beklemmend sfeertje, maar pas aan het einde komt de spanning echt naar voren en juist dat deel duurt naar mijn mening veel te kort. Dit was niet per se heel storend, want hoewel het verhaal traag ging, werd mijn nieuwsgierigheid wel constant gewekt en wilde ik doorlezen om te weten te komen hoe het verhaal zou aflopen.

“We denken dat we antwoorden willen hebben. Maar wat we echt willen, zijn de júíste antwoorden. Zo zitten mensen in elkaar. We stellen vragen waarvan we hopen dat ze de waarheid opleveren die we willen horen. Het probleem is dat je je waarheden niet voor het uitkiezen hebt. De waarheid heeft de gewoonte eenvoudigweg de waarheid te zijn. De enige echte keuze die je hebt, is of je haar gelooft of niet.”

Conclusie

De krijtman is een prima thriller, maar niet zo spannend als ik van te voren gehoopt had. Het grootste gedeelte van het boek gaat nogal traag en als het dan echt spannend wordt, gaan de gebeurtenissen ineens veel te snel. Het einde had wel wat meer uitgesmeerd mogen worden, maar het plot zit wel goed in elkaar, uiteindelijk worden alle puzzelstukjes bij elkaar gevoegd aan het einde. Dit boek is een prima boek als je op zoek bent naar een boek a la It, maar dan iets minder horror, een minder uitgewerkt plot, maar wel een stuk realistischer.