Een aantal maanden geleden las ik voor de boekenclub van mijn studievereniging het eerste boek van de Mistbornserie, Het laatste rijk. Ik was zo positief verrast over dit boek, dat ik na het uitlezen hiervan graag de volgende delen wilde lezen. Twee weken geleden begon ik aan het tweede deel, De bron der Verheffing, en gisteren had ik hem eindelijk uit.
Doordat ik tussendoor een ander boek moest lezen voor de boekenclub, heb ik er helaas nog al lang over gedaan om dit boek uit te lezen. Ik wilde zo graag verder lezen, maar dat andere boek moest ook echt uit en dus moest ik De bron der Verheffing helaas een paar dagen aan de kant leggen. Nu het boek uit is wil ik jullie graag vertellen wat ik er van vond.
Deze review bevat spoilers over Het laatste rijk (Mistborn #1)!
Algemene informatie
Titel: De bron der verheffing (Mistborn #2)
Auteur: Brandon Sanderson
Uitgeverij: Luitingh Sijthoff Fantasy
Jaar: 2014
Aantal bladzijde: 752
Genre: Fantasy
Waardering: 4/5
Inhoud
Vin, het straatschoffie dat een van de krachtigste Nevelmensen van het land werd, en Elend, de door idealen gedreven edelman die van haar houdt, deden wat iedereen onmogelijk achtte: een halfgod ten val brengen wiens heerschappij duizend jaren voortduurde. Nu moeten ze een nieuwe samenleving bouwen op de puinhopen van het oude rijk. De stappen daartoe zijn pas net gezet als ze door verschillende legers worden aangevallen. In de wanhoop die daarop volgt, richtten ze zich op een eeuwenoude legende over een geheimzinnige bron, de zogeheten Bron der Verheffing. Zelfs als de legende op feiten is gebaseerd, is er niemand die weet waar de bron, of de kracht die daarin schuilt zich bevindt. Om de nasleep van de strijd met de Opperheer en de nieuwe dreigingen te overleven, zullen Vin en Elend de bron móéten vinden…
Oordeel
Aan het begin van het boek moest ik er echt weer even inkomen. Ik merkte dat ik best wel wat namen en begrippen weer vergeten was. Vooral wat de verschillende ertsmagische metalen ook al weer voor functie hadden was wel weer wat weggezakt en ook de verschillende benamingen voor de verschillende ertsmagiërs was ik al weer vergeten. Gelukkig staat er achter in het boek, net als bij Het laatste rijk, een overzicht van der verschillende krachten. Naarmate ik verder in het boek vorderde had ik dit ‘spiekbriefje’ niet meer echt nodig, maar aan het begin was het wel handig. Ook de kaarten van het Rijk en van Luthadel aan het begin van het boek waren erg handig bij het vormen van een beeld van de omgeving.
Gelijk vanaf het begin van het boek werd ik weer helemaal meegezogen in de wereld van Vin, Elend en Sazed, de drie personages waarvan uit het verhaal over het algemeen wordt verteld. Sommige stukken waren wel wat langdraadig. Er werd veel gesproken over de politieke situatie van Luthadel en hoewel ik dit heel interessant vond, zat ik op sommige punten echt wel een beetje te wachten op wat meer actie. Toch werd het elke keer weer helemaal goedgemaakt met een plotwending of een interessant bondgenootschap tussen de verschillende legers. Tijdens de laatste honderd bladzijden kon ik echt niet meer stoppen met lezen zo spannend was het en ik kan niet wachten om het volgende deel te gaan lezen, want het boek eindigde echt weer met een gigantische cliffhanger.
Hebben jullie De bron der verheffing al gelezen? Wat vonden jullie er van?
3 reacties op “Recensie | De Bron der Verheffing – Brandon Sanderson”