Recensie|Aan het hof van Eden – Joelle Charbonneau

Vorige maand schreef ik in de Te verschijnen boeken van augustus dat Aan het hof van Eden geschreven door Joelle Charbonneau één van de weinige boeken was waar ik deze maand naar uitkeek. Toen ik de achterflaptekst las, sprak het boek mij meteen aan en ook de cover zag er veelbelovend uit. Ik hoefde dan ook niet lang na te denken toen ik van Karakter Uitgevers een mail kreeg met de vraag of ik de PDF van het boek wilde ontvangen in rui voor een recensie, want natuurlijk wilde ik dit boek graag lezen. Vandaag lezen jullie of Aan het hof van Eden mijn verwachtingen waar heeft gemaakt.

Titel: Aan het hof van Eden

Serie: Aan het hof van Eden #1

Auteur: Joelle Charbonneau

Uitgeverij: Karakter uitgevers

Genre: Young Adult, Fantasy

Waardering: 3,5/5 sterren

Een tweeling met een geheim Een koning zonder erfgenaam. Een strijd op leven en dood. De tweeling Carys en Andreus was nooit voorbestemd om het koninkrijk Eden te regeren. Hun vader was in de kracht van zijn leven en hun oudste broer was zijn gedroomde opvolger; jong, sterk en onoverwinnelijk. De toekomst van het koninkrijk leek veilig. Maar de toekomst kan misleidend zijn. Als de koning en kroonprins van Eden worden gedood op de terugweg van hun veldtocht, en de moordenaars niet langer oeroude vijanden zijn, maar uit hun eigen midden lijken te komen, heeft Eden dringend behoefte aan een nieuwe monarch. Doordat Carys en Andreus een tweeling zijn en niet duidelijk is wie van hen als eerste is geboren en dus het recht op de troon kan opeisen, is de opvolgingslijn niet langer duidelijk. Als de Raad van Ouderen zijn kans grijpt om de macht over Eden in handen te krijgen, zit er voor Carys en Andreus maar een ding op: ze moeten de strijd om de troon aangaan – tegen elkaar. De winnaar van de serie duels zal waardig over het koninkrijk Eden mogen regeren. De ban tussen de broer en zus is altijd warm en hecht geweest. Niet in de laatste plaats vanwege het verschrikkelijke geheim waaronder Andreus gebukt gaat en dat voor de rest van het hof verhuld moet blijven. Jarenlang waren ze elkaars trouwste bondgenoot, maar nu staan ze ineens lijnrecht tegenover elkaar en weten ze niet wie ze in hun ooit zo veilige omgeving nog kunnen vertrouwen. Met hun land en hun hart verdeeld, zullen Carys en Andreus ontdekken hoe ver de ander zal gaan om de kroon voor zicht te winnen. Hoe lang zal het duren voordat achterdocht de overhand krijgt en de dorst naar macht tot het ultieme verraad leidt?

Ik moet zeggen dat ik wat lastig in het boek kwam. De eerste paar hoofdstukken gebeurden er nog niet erg veel en werd er naar mijn mening erg veel herhaald. In het eerste hoofdstuk wordt bijvoorbeeld al meerdere keren verteld dat Andreus een geheim heeft en ook in de rest van het boek blijft dit vrij regelmatig herhaald worden, op een gegeven moment had ik dan ook zoiets van nou weten we wel dat er een geheim is en dat hoeft niet de hele tijd herhaald te worden. Hierdoor heb ik het boek ook een aantal keer aan de kant gelegd en ging ik verder in een ander boek.

Toch kon ik het boek niet helemaal loslaten. Ik was namelijk wel heel benieuwd naar hoe het verhaal zich zou ontwikkelen, want het plot heeft wel veel potentie. Naarmate ik verder kwam in het boek werd het voor mij steeds lastiger om het boek aan de kant te leggen. Na de eerste paar hoofdstukken nemen de spanning, het verraad en de plottwists toe en wilde ik alleen nog maar weten hoe de strijd tussen Carys en Andreus zou eindigen.

“Want iedereen wilde iets, en als je maar lang genoeg iets wilde, deed de prijs er niet meer zoveel toe.”

Het verhaal wordt afwisselend vanuit het perspectief van prins Andreus en prinses Carys verteld. Ik vond dit heel fijn lezen, omdat je zo over beide personages veel komt te weten, maar door de vele complotten en het verraad, was ik er ook nooit zeker van of beide personages de waarheid wel vertelde. Dit zette mij als lezer tijdens het lezen continu aan het denken.

De worldbuilding in dit boek is erg goed. Charbonneau weet een hele nieuwe wereld te creëren. Het kasteel, de duels tussen Andreus en Carys, de voorspellingen van de profeet van het hof waar iedereen heel veel waarde aan hecht en de monsters, Xhelozi. Alles wordt zo levendig omschreven dat ik er totaal geen moeite mee had om de wereld waarin het verhaal zich afspeelde voor me te zien.

Het einde van het boek zag ik tegen de tijd dat ik bij de laatste hoofdstukken aangekomen was wel een beetje aankomen. Toch heeft het einde ervoor gezorgd dat ik heel benieuwd ben naar het vervolg van dit boek, want er zijn zeker nog wel een aantal losse eindjes.

“Het koninkrijk had een koning en een prins verloren. Het verdriet was de koningin te veel geworden. Wie moest er nu over Eden heersen?”

Aan het hof van Eden is een boek wat wat traag op gang komt, mede door de vele herhalingen. Als je eenmaal in het verhaal zit kun je het echter nog maar moeilijk wegleggen en door het vele verraad binnen het kasteel blijf je maar twijfelen over wat er nou waar is en wat niet. Dit in combinatie met Charbonneau’s levendige schrijfstijl waardoor je alles zo voor je ziet, zorgt ervoor dat Aan het hof van Eden een vermakelijk boek is om te lezen, maar waar denk ik wel meer in had gezeten.

” ‘Pardon, Hoofdoudste Cestrum,’ riep ze. Het werd doodstil. ‘Ja, Hoogheid.’ ‘Is het de bedoeling van u en de Raad dat ik mijn broer sla?’ Hoofdoudste Cestrum fronste zijn wenkbrauwen bij haar woordkeuze. ‘Betekent uw vraag dat u weigert mee te doen, Hoogheid?’ ‘Ik vraag me alleen af waarom me iets dergelijks nooit eerder is gevraagd,’ zei ze met een glimlach. ‘Het zou mijn kindertijd zoveel eenvoudiger hebben gemaakt.’ “