Recensie|Het slechte pad (Cormoran Strike #3) – Robert Galbraith

Titel: Het slechte pad

Serie: Cormoran Strike #3

Auteur: Robert Galbraith

Uitgeverij: Boekerij

Genre: Thriller

Waardering: 4/5 sterren

Als Robin Ellacott een mysterieus pakket opent, krijgt ze de schrik van haar leven: in de doos zit een afgehakt vrouwenbeen. Haar baas, privédetective Cormoran Strike, is minder verrast, maar meer op zijn hoede. Er zijn vier mensen uit zijn verleden die hij in staat acht tot zo’n gruwelijke daad.
De politie heeft al snel een verdachte, maar Strike denkt dat ze de verkeerde hebben. Dus besluit hij met Robin om te graven in de duistere achtergrond van de andere drie. Maar de dader laat dat niet op zich zitten…

Eindelijk pakte ik weer eens een thriller op. Hoewel ik graag thrillers lees, lees ik ze niet meer zo vaak als vroeger. De boeken over Cormoran Strike geschreven door Robert Galbraith zijn wel een paar van mijn favoriete thriller. Ik moet alleen wel altijd moed verzamelen om aan deze boeken te beginnen, want ze zijn zo ontzettend dik. Het nieuwste boek in de serie Het slechte pad las ik in augustus. Als ebook, lekker licht in vergelijking met de zware paperback waarin ik de voorgaande delen las.

Ik moet zeggen dat ik wel weer even in de serie moest komen. Hoewel de spanning meteen opgewekt wordt vanaf pagina een, was ik wel een beetje vergeten wat er in de voorgaande delen ook alweer gebeurd was. Aangezien er soms wel gerefereerd werd naar eerdere gebeurtenissen, was dat af en toe wel even nadenken.

“You could find beauty nearly anywhere if you stopped to look for it, but the battle to get through the days made it easy to forget that this totally cost-free luxury existed.”

Zoals ik al schreef wordt de aandacht gelijk vanaf het begin al getrokken door Robert Galbraith. De spanning die opgebouwd wordt aan het begin blijft het hele boek door zich ontwikkelen, hoewel ik het boek in het midden soms wel een beetje saai begon te vinden en er van mij wel iets meer mocht gebeuren. Gelukkig begint de spanning naar het einde toe weer steeds verder op te bouwen.

Gelijk al zodra het been gestuurd is, heeft Strike vier verdachten uit zijn verleden op het oog. Wat fijn is aan het feit dat je als lezer deze verdachten via Strike al een beetje leert kennen, is dat je alle aanwijzingen bij hen probeert te plaatsen en je zelf ook ideeën krijgt over wie de dader is. Door de nieuwe ontdekkingen moet je je beeld steeds aanpassen en uiteindelijk blijkt niets zo te zijn zoals je dacht. Dat zijn voor mij de goede thrillers. Degene waarbij je op het verkeerde spoor wordt gezet en alles uiteindelijk anders blijkt dan je dacht.

“The story, like all the best stories, split like an amoeba, forming an endless series of new stories and opinion pieces and speculative articles, each spawning its own counter chorus.”

Het slechte pad is wederom een heerlijke thriller van Robert Galbraith. Vol met spanning en mysterie en met de oude vertrouwde personages Cormoran Strike en Robin Ellacott. In het midden wordt het boek soms wat langdradig, maar over het algemeen wist het mijn aandacht goed vast te houden en het einde vraagt echt om meer boeken. Want echt, ik weet niet zo goed wat ik van het einde moet denken.