Eindelijk las ook ik Simon vs. de verwachtingen van de rest van de wereld. Het boek stond al heel lang op mijn to-read lijst, maar nog steeds had ik niet de moeite genomen om het boek te lezen. Tot ik het boek laatst in de bibliotheek zag staan en besloot dat ik het nu eindelijk eens moest gaan lezen. Het was lang geleden dat ik een boek in zo weinig tijd uitlas. Een middagje in de zon in het Oosterpark en voor ik het wist sloeg ik de laatste bladzijde van Simon vs. de verwachtingen van de rest van de wereld om. Met een goed gevoel, want Simon vs. is gewoon een ontzettend feelgood-boek, waar je wel vrolijk van moet worden.
Titel: Simon vs. de verwachtingen van de rest van de wereld
Auteur: Becky Albertalli
Uitgeverij: Blossom Books
Aantal bladzijden: 271
Genre: Young Adult, Contemporary
Waardering: 4/5
Simon Spier is zestien jaar en valt op jongens, maar wil dat liever nog niet aan iedereen vertellen. (Qua drama heeft hij genoeg aan zijn rol in de schoolmusical.) Maar dan belandt een e-mail naar zijn online crush bij de verkeerde persoon, en is Simons geheim opeens niet meer veilig. Zijn klasgenoot Martin chanteert hem: als Simon hem niet helpt met het vinden van een perfecte date (bij voorkeur met Simons beste vriendin Abby), zorgt Martin ervoor dat de hele school op de hoogte is van Simons geaardheid. En erger nog: van de identiteit van Blue, aan wie Simon zijn e-mails stuurt.
Opeens wordt het leven van Simon hartstikke ingewikkeld. Blue wordt steeds flirteriger en zijn vrienden begrijpen niet waarom Simon opeens zo in zichzelf gekeerd is. Hij piekert over een manier om zijn ouders en vrienden te vertellen over zijn geaardheid, maar baalt er tegelijkertijd enorm van dat dit niet op zijn eigen voorwaarden kan. En waarom moet je je seksualiteit eigenlijk verantwoorden?
Simon zal uit zijn comfortzone moeten stappen voordat hij eruit geduwd wordt. En dat alles terwijl hij langzaam maar zeker verliefd wordt op de meest verwarrende, maar leukste jongen ooit.
Laat ik beginnen met Simon. Simon is gewoon zo leuk, lief, grappig en cute personage dat je wel van hem moet gaan houden. Hij maakt de hele tijd geweldige, vaak sarcastische opmerkingen en de mails met Blue zijn zo ontzettend schattig. Het hele boek ben je eigenlijk aan het hopen dar Simon zijn internetvriendje ontmoet en dat ze samen heel gelukkig worden. Ik werd ook zo blij toen eindelijk bekend werd wie Blue is, al zat ik er zelf helemaal naast.
“‘Wat is een dementor?’ Ik bedoel ik heb het opgegeven. ‘Nora, je bent mijn zus niet meer.’ ‘O. Iets met Harry Potter dus,’ zegt ze.”
Daarnaast ook echt zoveel liefde voor de familie en vrienden van Simon. Ze zijn allemaal niet perfect, maar hoe ze met elkaar omgaan is echt geweldig. Vooral om de ouders en zussen van Simon heb ik meerdere keren moeten lachen. Hoe veel te enthousiast en nieuwsgierig zijn ouders zijn over alles wat Simon doet is echt geweldig. Zelfs over het feit dat Simon koffie drink, kan zijn moeder een heel vragenvuur beginnen. En de vader van Simon maakt echt de meest geweldige opmerkingen. Ik snap hoe erg Simon zich daar soms aan ergert, maar om te lezen is het echt geweldig.
“‘Ik dacht dat we het over jouw liefdesleven hadden,’ zegt ze met een rood gezicht.’ ‘Wacht even, dus ik mag met de billen bloot, ik mag uit de kast komen, waar iedereen in mijn bijzijn vrolijk over gaat discussiëren, op eerste kerstdag nota bene,’ zeg ik, ‘en jij wil niet eens bekennen dat je een vriend hebt?'”
De verhaallijn zelf is natuurlijk niet heel erg origineel. Het is best wel een typisch high school verhaal met alle problemen die erbij horen. Behalve natuurlijk het feit dat Simon homoseksueel is, want dat is echt iets dat echt te weinig voorkomt in boeken. Negen van de tien keer is een hoofdpersoon in de boeken die ik lees blank en hetero en zoals in Simon vs. ook meerdere keren gezegd wordt door Simon: waarom is dat de norm? Ik mag dan zelf wel hetero en blank zijn, maar waarom zou iemand die dat niet is zich daar voor moeten verantwoorden. We zijn allemaal mensen en allemaal gelijk, wat je seksualiteit, ras of geloof ook is. Het één is niet beter dan het ander. Die achterliggende boodschap van dit boek vind ik echt heel erg sterk en misschien zou dit boek wel gewoon op elke middelbare school gelezen moeten worden.
“Het zit me niet lekker dat Blue gelovige ouders heeft. Eerlijk gezegd voel ik me nog al dom want ik ben zo ongeveer de meest godslasterlijke persoon die er bestaat. Ik weet niet eens hoe ik Gods naam níét nutteloos zou moeten gebruiken. Maar misschien maakt hij er geen punt van. Blue bedoel ik, niet God. Hij mailt tenminste nog steeds, dus zo erg kan het niet zijn geweest.”
Ik ben heel blij dat ik dit boek gelezen heb. Het verhaal is misschien wat cliché en voorspelbaar, maar de achterliggende boodschap van het verhaal is heel erg sterk. Het boek zit vol met humor en schattige momenten en van Simon ga je echt houden of je nou wil of niet. Bovendien: wie houdt er nou niet van Oreo-koekjes!
“Even tussendoor, vind je niet dat iedereen uit de kast zou moeten komen? Waarom is hetero zijn de norm? Iedereen zou op de een of andere manier moeten verkondigen wat-ie is, en het zou voor iedereen zo’n pijnlijk, ongemakkelijk moment moeten zijn, of je nu hetero bent of homo, bi of wat dan ook. Ik bedoel maar.”
Oe sounds good! goede recensie
LikeGeliked door 1 persoon