Recensie | Zeven perfecte dagen – Rosie Walsh

Vandaag verschijnt Zeven perfecte dagen van Rosie Walsh in de (online) boekhandel. Een paar weken geleden ontving ik van uitgeverij Boekerij een mailtje of ik het leuk zou vinden om dit boek voor de verschijningsdatum alvast te lezen en in ruil daarvoor op 5 juni een recensie online wilde zette op mijn blog. Aangezien de achterflaptekst van dit boek mij meteen aansprak en nieuwsgierig maakte, hoefde ik daar niet lang over na te denken. Vandaag kunnen jullie mijn recensie van dit boek, dat er in ieder geval van de buitenkant prachtig uitziet, lezen.

Titel: Zeven perfecte dagen

Auteur: Rosie Walsh

Uitgeverij: Boekerij

Genre: Roman

Waardering: 4/5 sterren

Zeven perfecte dagen. En toen verdween hij. Een liefdesverhaal met een geheim in het hart.

Stel je voor dat je een man ontmoet, een geweldige man, en zeven dagen met hem doorbrengt. Aan het einde van deze week ben je er zeker van: dit is hem, de Grote Liefde. En hij denkt hetzelfde. Er is geen twijfel mogelijk.

Dan gaat hij op reis en belooft je dat hij zal bellen, nog vanaf het vliegveld. Maar hij belt niet. Hij laat niets horen. Je vrienden zeggen dat je hem moet vergeten, maar je weet dat ze ongelijk hebben. Er moet iets gebeurd zijn, er moet een reden zijn voor zijn stilte, voor zijn verdwijning.

En stel je nu eens voor dat je gelijk hebt. Er is een reden, maar die kun je niet veranderen. Want die reden, dat ben jij…

Voorspelbaar, of toch niet?

Het verhaal van Zeven perfecte dagen sprak mij dus meteen al aan. Ik was alleen wel bang dat het enigszins voorspelbaar zou zijn. Nou kan dat natuurlijk ook best leuk zijn, maar ik hou er meer van als een op het oog voorspelbaar boek mij toch nog helemaal weet te verrassen. Dat je precies denkt te weten hoe het verhaal in elkaar zit, maar dat het dan een wending neemt die je nooit had zien aankomen en alles dat je dacht te begrijpen over het boek gewoon helemaal anders is ineens. Precies zo’n boek is Zeven perfecte dagen. Een hele tijd leek het verhaal mij best wel duidelijk, maar op een gegeven moment draaide echt het hele verhaal en zat ik echt met open mond verder te lezen. Sommige punten zijn nog steeds wel erg voorspelbaar, maar de schrijfster wist mij toch elke keer weer te verrassen.

Vlotte schrijfstijl

De schrijfstijl van Rosie Walsh is erg fijn om te lezen. Ze heeft een hele vlotte schrijfstijl en gebruikt veel humor, waardoor ik echt door het boek heen vloog. Ik had het boek dan ook binnen twee dagen uit, wat voor mij echt heel snel is.

“Ik keek opnieuw. Nog steeds geen tekstballon. Ik liet mijn telefoon in mijn handtas glijden, zodat ik er niet meer naar hoefde te kijken. Dat was iets voor meisjes die het prille hartzeer van de puberteit moesten doorstaan, dacht ik. Meisjes die nog moesten leren van zichzelf te houden en licht hysterisch afwachtten tot ze iets zouden horen van de jongen met wie ze afgelopen vrijdag in een zweterige hoek hadden staan zoenen. Het was niet het gedrag dat een vrouw van zevenendertig betaamde.”

De hoofdstukken in het boek zijn een afwisseling tussen het heden en verleden. En door terugblikken naar de week die Sarah en Eddie met elkaar doorbrachten en naar hun verleden kom je steeds meer over de personages te weten en wat de reden is dat Eddie ineens niks meer van zich laat horen. Zo blijf je als lezer het hele boek door lang gissen wat er nou precies is gebeurd en wil je niets liever dan maar door blijven lezen.

Conclusie

Zeven perfecte dagen is wat mij betreft echt een aanrader. Hoewel het op het eerste gezicht misschien een nogal voorspelbaar verhaal is, is het dat helemaal niet. De vlotte schrijfstijl van Rosie Walsh die vol zit met humor zorgt ervoor dat je door het boek heen vliegt en dat in combinatie met het je constant afvragen van wat er nou precies gebeurd is, zorgt ervoor dat dit boek maar moeilijk weg te leggen is. Een perfect boek voor op een zomerse dag en een aanrader voor fans van Jill Mansell en Liane Moriarty.