Eigenlijk wist ik van te voren niet zo goed wat ik moest verwachten van Cinder. Ik had al veel goede verhalen over het boek gehoord, maar het hele cyborg gebeuren trok mij helemaal niet. En hoewel ik best van Assepoester hou, was ik bang dat dit boek misschien iets te veel op dit sprookje zou lijken. Toch was ik wel heel erg benieuwd naar dit boek, omdat ik er zo veel positieve verhalen over hoorde. Afgelopen week las ik Cinder en vandaag kunnen jullie mijn recensie lezen.
Titel: Cinder
Serie: The Lunar Chronicles #1
Auteur: Marissa Meyer
Uitgeverij: Blossom Books
Aantal bladzijden: 374
Genre: Young Adult, Sci-fi, Dystopie
Waardering 4,5/5
In een futuristisch Nieuw-Beijing leven mensen en androïden door elkaar. Cinder, een getalenteerde monteur, is een cyborg en daardoor een tweederangsburger. Ze woont bij haar valse stiefmoeder, die haar beschuldigt van de ziekte van haar dochter. Maar Cinders stiefzusje is geen uitzondering: er woedt een dodelijke plaag in Nieuw-Beijing, die de bevolking verwoest.
Als prins Kai opeens in haar werkplaats staat, verandert Cinders hele leven. En het laatste wat ze had verwacht, is dat ze het middelpunt van een intergalactische strijd zou worden. Cinder zal moeten kiezen tussen plicht en vrijheid, loyaliteit en verraad – maar om de toekomst van haar wereld te beschermen, zal ze eerst de geheimen uit haar verleden moeten ontrafelen.
Tegen mijn verwachtingen in vond ik dit boek echt geweldig. Aan het begin van het boek geeft Meyer de mogelijkheid om goed te wennen aan het feit dat Cinder een cyborg is. Deels mens, deels robot. Cinder komt in het boek echt heel menselijk over. Natuurlijk zijn er wel dingen waar je aan merkt dat Cinder niet helemaal menselijk is: ze kan niet huilen, niet blozen en ze heeft natuurlijk een aantal technische snufjes. Toch komt ze tijdens het lezen van het boek echt over als een gewoon mens, met menselijke gevoelens en emoties. Cinder, die monteur, is heel lief en slim, maar ook erg stoer en kick-ass met geweldige sarcastische opmerkingen af en toe. Ze weet wat ze wil en laat absoluut niet over zich heen lopen. Cinder is echt een geweldig hoofdpersonage.
“I am not human. I am a cyborg. I am mechanic.
That’s all I am… right?”
Ook de andere personages zijn heel interessant. Iko, de androïde van Cinder, is echt geweldig. Soms vergat ik gewoon dat ze een machine is in plaats van een mens. Ze heeft de hele tijd echt geweldige opmerking waar je soms echt wel om moet lachen. En Kai, ach op Kai heb ik een kleine crush gekregen tijdens het lezen van dit boek.
“Cinder twisted up her lips. “Do you think it could have a virus?”
“Maybe her programming was overwhelmed by Prince Kai’s uncanny hotness.”
Wat het verhaal verder zo tof maakt is de wereld waarin het zich afspeelt. Het verhaal speelt zich heel ver in de toekomst af en de kloof tussen onze wereld en die van Cinder is zo groot en dan speelt het zich ook nog eens af in Azië. Dat maakt het boek heel interessant om te lezen. Zo’n compleet andere wereld om je in te storten als je even aan onze eigen wereld te ontsnappen.
En de vergelijking met Assepoester, die valt echt reuze mee. Natuurlijk, er zijn aspecten in het boek die duidelijk afgeleid zijn uit het sprookje: de stiefmoeder en stiefzussen, de prins, het bal. Maar het verhaal is echt een compleet op zichzelf staand uniek verhaal, met een vleugje Assepoester, maar vooral met een grote dosis geweldige personages en een wereld die niet meer kan verschillen dan de wereld waarin Assepoester zich afspeelt.
“Even in the future the story begins with Once Upon a Time.”
Cinder was echt een verslavend verhaal. Als ik eenmaal aan het lezen was, kon ik bijna niet meer stoppen met lezen (inclusief bijna vergeten uit de trein de stappen haha). Ik kan niet wachten om met het vervolg te beginnen en ik kan zeker zeggen dat ik blij ben dat Blossom Books heeft besloten om de hele serie in het Nederlands te gaan vertalen.
Hebben jullie Cinder al gelezen?
7 reacties op “Recensie: Cinder – Marissa Meyer”