Recensie: IJs & Steen (Water en vuur #2) – Victoria Scott

Titel: IJs & Steen

Serie: Water & Vuur #2

Auteur: Victoria Scott

Uitgeverij: Leopold

Aantal bladzijden: 323

Genre: Young Adult

Water & Vuur las ik alweer een tijdje geleden, maar ik weet nog wel dat ik echt door dit boek heen vloog en het binnen één of twee dagen uit had. Hoewel ik het boek heel goed vond en maar moeilijk weg kon leggen, had ik soms wel het idee alsof ik The Hunger Games weer aan het lezen was, omdat de verhalen naar mijn idee echt heel erg overeen kwamen. Nu ik IJs & Steen gelezen heb, is deze mening echt helemaal veranderd. Het verhaal is echt heel origineel en de overeenkomsten met The Hunger Games zijn echt nog maar minimaal.

Laat ik beginnen te zeggen dat ik ook dit boek weer heel snel gelezen heb. Nou zit ik de laatste tijd best wel in een goede leesflow, dus dat zal ook zeker bijgedragen hebben aan de snelheid waarmee ik dit boek las. Maar voor een groot deel hadden het plot en de schrijfstijl van Victoria Scott invloed op dat ik steeds maar door wilde lezen.

“We’ve survived raging rivers, men with spears, dehydration, the Triggers, oceanic storms, jellyfish stings, Pandora Wars, hypothermia, avalanches. We’ve come out the other side alive and bitter.
We want the Cure.
And we want revenge.”

Het verhaal zit weer heel goed in elkaar. Soms lijkt het plot wat voorspelbaar, maar telkens blijkt het dan toch weer net iets anders te zitten dan je verwacht. Er is ook genoeg actie in het verhaal waardoor je door wilt blijven lezen en soms moest ik echt even teruglezen, omdat ik niet kon geloven wat ik zojuist gelezen had en dat dat echt was gebeurd. Het nadeel van zoveel actie is wel dat er soms misschien iets teveel gebeurd waardoor ik soms gewoon iets gemist had. Ook had ik soms het idee dat dingen die later in het boek gebeurde niet helemaal overeen kwamen met eerdere gebeurtenissen. Ik weet niet of dat aan mij lag, misschien was ik soms iets te veel afgeleid tijdens het lezen, of dat er echt kleine foutjes in zaten.

De personages vond ik echt stukken beter overkomen dan in het vorige boek. Alle personages krijgen echt veel meer diepgang, waardoor je echt met ze mee gaat voelen en ook begrijpt waarom ze bepaalde keuzes maken. Daarnaast zijn de Pandora’s ook weer enorm schattig en echt een hele leuke originele toevoeging aan het boek. Wie wil er nou geen dier dat je beschermt, er voor je is en ook nog hele bijzondere krachten heeft. De band die er ontstaat tussen de Deelnemers van de Zwavelloop onderling en tussen hen en hun Pandora’s is echt geweldig beschreven. Ondanks dat ze elkaars concurrenten zijn, kunnen ze niet zonder hun groepje en zijn ze misschien zelfs wel vrienden geworden.

“Don’t leave FDR-1 behind, I think to my fox.
Madox cocks his head like, Seriously, the damn iguana?”

Ik heb echt weer enorm genoten van dit boek. Het plot is origineel, de schrijfstijl is vlot, de personages zijn enorm goed beschreven en de Pandora’s zijn ontzettend schattig. Als ik één nadeel moet noemen is dat dat het einde echt veel te open is. Ik wil echt meer antwoorden. Maar voor de rest echt een geweldig boek.