De Kids of Appetite was een boek waar ik echt heel erg naar uitkeek. Dit was vooral te danken aan het enthousiasme waarmee Myrthe en Lotte van Blossom Books over dit boek spraken. Het boek werd meerdere malen vergeleken met Ik geef je de zon en aangezien ik dit boek echt heel goed en bijzonder vond, werd ik echt heel benieuwd naar De Kids of Appetite. Ook de achterflap van het boek trok mijn aandacht. Het boek klonk zo bijzonder en speciaal, dat ik het wel moest lezen. Natuurlijk kunnen zulke hoge verwachtingen goed of slecht uitpakken, maar in het geval van De Kids of Appetite pakte dit echt heel erg goed uit.
Titel: De Kids of Appetite
Auteur: David Arnold
Uitgeverij: Blossom Books
Aantal bladzijden: 342
Genre: Young Adult, Contemporary
Waardering: 5/5 sterren
Bruno Victor Benucci III en Madeline Falco hebben een verhaal te vertellen. Het begint met de dood van Vics vader en eindigt met een moord. De politie van Hackensack wil heel graag horen wat er allemaal is gebeurd. Maar dit verhaal is niet zomaar verteld.
Dit is een verhaal over:
1. Een urn met uitstrooi-instructies
2. De gedenkwaardige natuur van de Palisades in de winter
3. Een slapende onderzeeër
4. Twee liedjes over bloemen
5. Cool zijn op een ouderwetse manier
6. Zonsondergangen & ijsjes & boomgaarden & kerkhoven
7. Gelijktijdige totale tegenstrijdigheden
8. Ternauwernood ontsnappen uit een door oorlog verscheurd land
9. Een verhalenverzamelaar
10. Een verlaten kas als hoofdkwartier
11. Hoe je naar iemand luistert die niet praat
12. Verliefd worden op een schilderij
13. Verliefd worden op een liedje
14. Verliefd worden
Vic mist zijn vader, die twee jaar geleden is overleden. Als de stomme nieuwe vriend van Vics moeder haar een aanzoek doet, raakt Vic in paniek en rent hij weg van huis. Zijn vaders urn en zijn eigen verdriet zijn de enige dingen die hij meeneemt de winterse nacht in.
Op straat komt Vic Mad tegen, die hem meeneemt naar een slaapplaats. Daar ontmoet hij Coco, een elfjarige die vloekt als een bootwerker en rapt als een gangster, en Zuz, die helemaal niet praat. Baz, de onofficiële leider van de groep stelt Vic maar twee vragen. Als Vic deze goed beantwoordt, zullen De Kids of Appetite hem helpen om de laatste wensen van zijn vader te vervullen.
Oké wauw. Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen over dit boek. Het gebeurt niet vaak dat ik echt zo’n wauw gevoel krijg bij een boek, omdat ik het echt helemaal geweldig vond, maar De Kids of Appetite gaf mij dat gevoel wel.
“Gelijktijdige, totale tegenstrijdigheden.”
Om te beginnen zijn de personages heel bijzonder en allemaal heel uniek. De Kids of Appetite zijn een bijzonder groepje. Allemaal totaal anders, van verschillende leeftijden, maar wel allemaal met een heftig verleden. Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van Vic en Mad. Elk hoofdstuk begint in een verhoorkamer, waar of Vic of Mad wordt verhoord. Zij blikken terug op gebeurtenissen van de afgelopen week, waardoor het je als lezer steeds meer duidelijk wordt waarom zij überhaupt in die verhoorkamer terecht zijn.
“Het klinkt misschien vreemd, maar je kunt vrijwel alles aan iemand missen, als het maar de juiste persoon is.”
Ik vond die afwisseling van perspectief fijn, maar vond de stukken geschreven vanuit Vic wel mooier en interessanter om te lezen. Vic is gewoon een heel interessant personage, die veel heeft meegemaakt door onder andere de dood van zijn vader, maar wel een hele mooie bijzondere kijk op het leven.
“Stel je eens voor: een miljard kleine gebeurtenissen, vastberaden toevalsmoleculen – een windvlaag hier, een misstap op de stoep daar – die ons plot vooruithelpen, onze setting creëren en ons personage vormen, tot we zijn wie we zijn, waar we zijn, hoe we zijn.”
Wat ik zo mooi vind aan dit boek is dat het volgens mij echt geschikt is voor lezers van alle leeftijden. Ik denk dat er voor iedereen wel een hele goede boodschap in zit. Wel is het denk ik een boek dat je nog beter gaat begrijpen als je het meerdere keren leest, want ik heb nu nog wel het idee dat ik niet alles uit het boek heb gehaald wat er in zit.
“We zijn allemaal deel van hetzelfde verhaal. We zijn dan misschien niet in staat de setting of de plot te kiezen, we kunnen wel kiezen wat voor personage we willen zijn.”
Het beste aan dit boek: absoluut de schrijfstijl van David Arnold. Echt elke zin is om point in dit boek. Dit boek is echt enorm quotewaardig. Er staan zoveel mooie, bijzondere, poëtische zinnen in dit boek, ik bleef maar mooie quotes opschrijven. Daarnaast schrijft Arnold zo beeldend dat je je als lezer meer een onderdeel van het verhaal voelde, dan een toeschouwer. Het is of je zelf bij de Kids of Appetite hoort en Mad, Vic, Baz, Zuz en Coco je eigen vrienden zijn.
“Ik ben bang voor de toekomst, bang dat die niet bestaat. Ik ben bang dat ik zo veel verschillende mensen ben dat ik nooit mezelf zal zijn.”
De Kids of Appetite is een boek wat je laat lachen, je een brok in je keel bezorgd en waar je uiteindelijk zelfs een beetje verliefd op wordt. Het boek is in alle aspecten bijzonder: het plot, de personages en de schrijfstijl zijn zeker heel uniek en kom je niet snel in een ander boek tegen. Dit is misschien niet voor iedereen weggelegd, maar als je houdt van bijzondere boeken dan gaat De Kids of Appetite zeker je hart stelen. Tot we oud-nieuw zijn!
“En ze noemde zichzelf Kids of Appetite, en ze leefden, ze lachten en ze zagen dat het goed was.”
6 reacties op “Recensie | De Kids of Appetite – David Arnold”