Recensie | Nooit meer – Colleen Hoover

Yes eindelijk was hij daar, de Nederlandse vertaling van It ends with us, Nooit meer, van Colleen Hoover. Misschien wel het boek waar ik het meest naar uitkeek dit jaar, omdat de recensies zo enorm goed zijn en omdat Colleen Hoover één van mijn favoriete auteurs is. Ik wachtte dan ook niet lang met dit boek kopen en na één bladzijde wilde ik het boek eigenlijk al niet meer wegleggen. Vandaag kunnen jullie lezen wat ik van dit boek vond en waarom ik het aan iedereen aanraad om te lezen.

Titel: Nooit meer

Auteur: Colleen Hoover

Uitgeverij: Zomer & Keuning

Genre: New Adult

Waardering: 5/5 sterren

‘Nooit meer’ van Colleen Hoover vertelt het aangrijpende verhaal van Lily, die verliefd wordt op de knappe neurochirurg Ryle. Hij is assertief, koppig en een tikje arrogant, maar ook gevoelig, briljant en dol op Lily. De opbloeiende nieuwe relatie brengt herinneringen terug aan Atlas, haar eerste liefde. Als hij weer in haar leven verschijnt, komt alles wat Lily heeft opgebouwd in gevaar. Dan komt het eropaan dat ze de kracht in zichzelf vindt om te zorgen dat de toekomst geen herhaling wordt van het verleden.

Nooit meer is zeker niet het eerste boek dat Colleen Hoover geschreven heeft. Het is echter wel haar meest persoonlijke boek, dat voor een groot deel op haar eigen ervaringen is gebaseerd. Dit maakt dit boek zeker anders dan de andere boeken die zij geschreven heeft. Hoewel ik haar voorgaande boeken allemaal ook heel erg goed vond, heeft Nooit meer nog wat meer inhoud dan de rest.

Belangrijk onderwerp

Als je in eerste instantie de flapteskt leest verwacht je misschien een zoetsappig liefdesverhaal met een love triangle. Nooit meer is echter veel meer dan dat. De flaptekst benoemt namelijk niet het belangrijkste onderwerp uit het boek en ik ben heel blij dat dit het geval is. Het is namelijk nogal een ingrijpend onderwerp, maar het zou veel minder impact hebben om erover te lezen als je als lezer al weet wat er aan zit te komen.

“We zijn allemaal alleen maar mensen die soms slechte dingen doen. Daar zit wel iets in, denk ik. Niemand is alleen maar slecht, en ook niet alleen maar goed. Sommige moeten gewoon wat harder hun best doen om het slechte dat in hen zit te onderdrukken.”

Dit is echter voor mij ook wel de reden dat ik het zo moeilijk vind om een recensie over dit boek te schrijven. Ik wil namelijk absoluut niks spoileren, omdat dat zeker afbreuk zou doen aan de leeservaring van mensen die het boek nog niet gelezen hebben, maar ik wil daarentegen wel mijn enthousiasme over dit boek naar voren brengen en mensen ervan overtuigen om het te gaan lezen. Een beetje dubbel dus. Dit verhaal moet je echter ervaren zonder dat je weet wat er gaat komen en daarom hou ik mijn recensie bewust een beetje vaag.

Heden en verleden

In Nooit meer wordt regelmatig de sprong gemaakt van het heden naar het verleden. Als Lily haar eerste liefde Atlas weer terugziet, gaat zij steeds meer terug denken aan de gebeurtenissen van jaren eerder en pakt ze haar oude dagboeken erbij om erover te lezen. Samen met Lily keek jij als lezer dus weer terug naar haar tijd met Atlas en leer je meer over haar verleden.

Lily is overigens een heel toegankelijk personage waarin het niet moeilijk is om je in te leven. Ze is grappig, een tikkeltje verlegen en getekend door gebeurtenissen in haar verleden. Maar bovenal wens je haar als lezer niks slechts toe en kan je niks anders dan enorm met haar meeleven als haar leven even helemaal niet meer loopt zoals ze wil.

“Ik kan me met geen mogelijkheid voorstellen hoe mensen nog normaal kunnen blijven functioneren als ze zo dol op iemand zijn. Als het aan mij lag zouden we de hele dag en de hele nacht zoenen, en tussendoor niets anders doen dan een beetje kletsen.”

Het was fijn om vanuit Lily’s perspectief te lezen, maar ergens had ik misschien ook wel een paar hoofdstukken in het hoofd van Ryle of van Atlas willen kijken om hen nog net iets beter te leren kennen. Dat lukt ook wel via Lily en het is niet dat ik dit per se miste, maar het had misschien nog wat extra’s aan het boek toegevoegd om iets meer van de gedachtegang van deze twee mannen te weten te komen.

Nawoord

Misschien een beetje raar om ook het nawoord te benoemen in een recensie, maar door het nawoord te lezen begrijp je het boek en waarom Colleen Hoover het geschreven heeft nog beter. Ze gaat hier namelijk in op haar eigen ervaringen en verteld hoe ze hier Nooit meer op gebaseerd heeft en daarom is het echt de moeite waard om het nawoord ook nog even te lezen als je het boek uit hebt.

Conclusie

Nooit meer is een New Adult roman van Colleen Hoover die op sommige punten net even wat anders is dan haar voorgaande boeken. Ook in dit boek is er natuurlijk genoeg ruimte voor romantiek, maar de focus ligt veel meer op een veel belangrijker onderwerp. Het feit dat Colleen Hoover het boek heeft gebaseerd op haar eigen ervaringen maakt het nog veel indrukwekkender en ik vind het onwijs knap dat ze een boek heeft geschreven dat zo dicht bij haar eigen leven ligt. Ik hoop dat ik ondanks dat deze recensie misschien een beetje vaag is, jullie er toch van heb weten te overtuigen dat dit boek het lezen waar is. Dat is het namelijk zeker, zelfs als je normaal helemaal niet zo van de New Adult boeken bent.